2.1.13

Το Παιχνίδι με τα Μυστήρια

 
Το κεφάλι του αλόγου, η κατατομή, όμορφη όπως το γλυπτό μάρμαρο, και το αμύγδαλο του οφθαλμού, και η κόρη, ανθρώπινη και μυθική. Ποιά πέμπτη ουσία γεννά τα άλογα; Ποιά τέχνη;

Ποιός χόρεψε στα δικά τους λιβάδια!

Ο Χάιντεγκερ, επίλεκτο μέλος της Συντροφιάς του Δάσους, προσπάθησε να εκφράσει στη φιλοσοφική γλώσσα τις αρχέγονες απλές αλήθειες, εκείνες που κάποτε τις διηγούνταν κάθε χειμώνα γύρω από τη φωτιά.
Οι πιο πολλοί μπερδεύονται με τη φιλοσοφική γλώσσα. Κάποια τυφλή Ανάγκη οδηγεί να ψάχνουν το Είναι χωρίς τα όντα. Δεν επιθυμούν τα άρρητα. Δεν γνωρίζουν, να τρέφονται από τα άρρητα. Δεν είναι Κένταυροι.

Μια τρίχα απτην ουρά του αλόγου χωρίζει το Σώμα του πολεμιστή από το είδωλο.

Αλλά και το είδωλο έχει τη μιλιά του Κενταύρου καθώς κοιμάται τον μακραίωνο ύπνο. Όταν η Νυχτερινή Φρουρά περιπολεί, από μητροκτονία σε μητροκτονία.

Από κύκλο σε κύκλο, Ήλιος χθόνιος, πλουτώνιος
Παιχνίδια της Ανάγκης, το Παιχνίδι με τα Μυστήρια


Το άλογο: κατά παράδοση σύμβολο του θανάτου, ψυχοπομπός. Νεκραγωγός. Ίσως γιατί έχει την αλκή του Πλούτωνα.

Η διαδρομή ως εκεί. Τα χέρια στα γκέμια αφημένα. Το σώμα καθρεφτίζεται στο μαύρο νερό

Καβάλα στάλογο περνούν την Πύλη του Ηλίου οι πολεμιστές. Στον Κάτω Κόσμο αποκαλύπτονται Κένταυροι.

Λάμπει ο ήλιος στα βουνά
Λάμπει και το φεγγάρι
Ν’ έτσι λάμπει κι η Κλεφτουριά...
Οι Κολοκοτρωναίοι
Πο’ χουν τ’ ασήμια τα πολλά,
Τις ασημένιες μάσκες
Ποτές δεν καταδέχονται
πεζοί να περπατήσουν

Λάμψη Σελήνης και Χρυσού, Ηλίου και Αργύρου.
Το ινδοευρωπαϊκό μνημονικό κύμα...

ΚΕΛΕΥΘΟΝ ΚΕΛΕΥΘΟΝ ΚΕΛΕΥΘΟΝ ΖΗΤΩ

«Η γη των Πελασγών δεν είναι δική σας. Η φωνή των Πελασγών δεν είναι δική σας. Η γυναίκα των Πελασγών θα γίνει δική σας.»

Η Γη ή η Γυναίκα;  Ή η Φωνή;

Η Γη, απάντησε ο ένας. Πέθανε αμέσως. Θάφτηκε με τιμές πελασγού βασιλιά.

Η Γυναίκα, απάντησε ο άλλος. Η Αφροδίτη ήταν ακόμα ένα Όνειρο που πάφλαζε στον αιθέρα.

Απ’ τον αφρό αυτόν πάνω στη γυάλινη θάλασσα του Κρόνου δημιουργήθηκε το σύννεφο όπου θα αναδυόταν ο πελώριος σχηματισμός που μέσα του βρισκόμαστε ακόμα.

Προτίμησαν τη Γυναίκα Ο Απλούς, ο Απόλλων, τους οδήγησε. Και ο μάντης, που προτίμησε τη Φωνή.

Δημήτρης Τσουμάνης




Η Κλυταιμνήστρα στους Ατρείδες του Théâtre du Soleil (Les Choéphores, 1991)