ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ STRANGE


ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΕΣ

ΟΙ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΚΑΡΘΑ
Louis Jacolliot, Saint-Yves dAlveydre, Ferdinand Ossendowski, Ungern von Sternberg, Fabre dOlivet, René Guenon, Mircea Tamas, Lucius Ampelius, Σικελιανός κ.α.
τ.102

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ
Το βουνό και το δέντρο, Τα ρεύματα της κοσμικής δύναμης, Το έμβρυο και το αυγό του κόσμου, Η σφαίρα και η κυβική γη, Το εσωτερικό παλάτι και το αλχημικό φρούριο, Η οραματική γεωγραφία
τ.103

ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Είναι το πρώτο άρθρο στα ελληνικά σχετικά με αυτό το άγνωστο ειδικό ζήτημα. (Επιπλέον, συμπλήρωμα στο τεύχος 114)
τ.104


ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΟΡΑΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
Ρωσία, Ευρασία, Αγκάρθα και ο Μυστικός Πόλεμος ενάντια στον Υδροχόο
Άγνωστες πτυχές μιας ολόκληρης εναλλακτικής κοσμοθεώρησης, η οποία, από μια μετα–ιστορική προοπτική, θέλει και καταφέρνει να επηρεάζει την Ιστορία.
τ.108

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Η Μυστική Γλώσσα των Πουλιών και η Ιστορία των Τριών Κόσμων
«Σε ρωσικούς θρύλους, πλάσματα με σώμα πουλιού και κεφάλι γυναίκας όπως η Σίριν –προφανώς μια εκδοχή των Σειρήνων– προφητεύουν και καθοδηγούν. Τα ονόματα αυτών των πουλιών-οδηγών έχουν μάλιστα χρησιμοποιηθεί ως συνώνυμο για τον ποιητή και αυτό μας παραπέμπει στον Βιργίλιο, τον οδηγό του Δάντη στη Θεία Κωμωδία... Σε αυτή τη μεγάλη τοιχογραφία των τριών κόσμων, ο Βιργίλιος, ο αρχαίος ποιητής-οδηγός, αναπτερώνει τον ποιητή που μες στο σκοτεινό δάσος έχασε τον προσανατολισμό του. Οι δυο τους θα κατέβουν και στους εννιά κύκλους του Άδη, διαγράφοντας μια πορεία σε σχήμα σπείρας (που φέρνει στο νου το πέταγμα των πουλιών). Η πτήση του Δάντη, ανάμεσα σε εκπεσόντες αγγέλους και φύλακες–αγγέλους, θα συνεχιστεί κάτω από τα άστρα, στο Όρος του Καθαρτηρίου, ως την κορυφή, όπου βρίσκεται ο γήινος Παράδεισος. Από εκεί, με άλλα φτερά, θα ανέβει στ’ άστρα (salire alle stelle), θα ακούσει το τραγούδι των αγγέλων και θα αντικρίσει την ουράνια στρατιά, που σχηματίζει το Μεγάλο Ρόδο...» (απόσπασμα)
τ.110

ΟΜΙΛΟΥΣΕΣ ΑΣΩΜΑΤΕΣ ΚΕΦΑΛΕΣ
Η μυστηριακή όψη ενός αινίγματος
«...Έτσι είναι στην Αγκάρθα, έτσι ήταν στις πυραμίδες της Αιγύπτου, στην Κρήτη, στην Θράκη και μέχρι τον δρυΐδικό Ναό της Ίσιδας στο ίδιο το Παρίσι, όπου τώρα υψώνεται η Νοτρ–Νταμ, το υπέρτατο Μυστήριο της Λατρείας των Προγόνων...» (Saint-Yves dAlveydre)
τ.114

ΩΡΙΩΝ Ή Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ
Μετάφραση και σχολιασμός του κειμένου του Αλεξάντρ Ντούγκιν.
τ.120

ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΦΩΣ
Φαντασία, όνειρο και οραματική γεωγραφία. Το μονοπάτι του όφεως και των στοιχειακών. Οι παλινωδίες του αποκρυφισμού. Το υπερφυσικό. Ο Παράκελσος. Η κοσμολογία. Τα χρώματα.
τ.121

Η ΗΛΙΑΚΗ ΘΥΡΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ
Μικρή εισαγωγή στο κείμενο ΤΟ «ΕΙ» ΤΟ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ του A.K Coomaraswamy. Παράρτημα: απόσπασμα από το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ του Ρενέ Γκενόν.
τ.132

Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΩΝ ΚΑΙ Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Μετάφραση της εισαγωγής του Ελεμίρ Τζόλλα στην ιταλική έκδοση του The Lord of the Rings του Τόλκιν

«...Ο Γκάνταλφ διηγείται στον Φρόντο πώς το σφυρηλατημένο με το πυρ της αβύσσου Δαχτυλίδι έπεσε στα χέρια του Γκόλουμ, πώς αυτό σε χρόνους μακρινούς ήταν ένα πλάσμα που το οδηγούσε μια έλξη προς τις ρίζες, τις απαρχές, προς τα βάθη όπου θρέφουν οι σπόροι των φυτών. Ήταν επομένως καταδικασμένο σε μια γνώση εξ ολοκλήρου υλική, ανίκανο να συλλάβει πώς οι μορφές είναι η ουσία των πραγμάτων, πώς στο φύλλο αποκαλύπτεται η αλήθεια του φυτού, η ακέραιη όψη του: τα κλαδιά στις νευρώσεις, το φύλλωμα στους λοβούς, οι ρίζες στο στέλεχος. Ο Γκόλουμ είχε λησμονήσει τα φύλλα, τις κορυφές, τους πόρους που ανοίγονται στον αέρα, δηλαδή τον προορισμό των πραγμάτων, που είναι η αρχή τους, η εντελέχεια. Η μορφή ενσαρκώνεται και διαπλάθει, δεν είναι αποδεσμευμένη από την ύλη, υποδείκνυε στην εποχή του ακόμα ο Γκαίτε. Ο Γκόλουμ είναι στον αντίθετο πόλο, δεν διανοείται καν πια ότι είναι το ατελές που ωθείται στην τελειότητα, ότι το άνθος είναι ο έμφυτος, αόρατος και κυρίαρχος προορισμός στο πρόπλασμα του υλικού σπόρου.
Αν και άνθρωπος εξ ολοκλήρου απορροφημένος στις φυσικές επιστήμες και ως εκ τούτου επιλήσμων του πρωτείου των μορφών επί των ουσιών, ο Γκόλουμ έχει μέσα του μια γωνίτσα τελείως άθικτη, όπου διεισδύει σαν μέσα από μια σχισμή μια αδύνατη λάμψη από το φως του παρελθόντος: "as through a chink in the dark: light out of the past"...» (απόσπασμα)
τ.140


ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Η Μαγική Νεάπολη και οι Ταξιδιώτες του Υπόγειου Νείλου
Ένας Αθηναίος και ένας Ναπολιτάνος συζητούν για τις μυστηριακές λατρείες των πόλεων χθες, σήμερα, αύριο
τ. 143



ΕΡΜΗΤΙΣΜΟΣ

ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ
τ.115

ΥΕΜΕΝΗ, Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Οι αυθεντικές ισλαμικές απόκρυφες παραδόσεις και οι θρύλοι για την Υεμένη.
ΣΟΥΧΡΑΒΑΡΝΤΙ, ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ
Πρώτη μετάφραση στα ελληνικά του κειμένου του Σουχραβάρντι, με εκτενή σχολιασμό. Παράρτημα: Οι Ροδόσταυροι και το Ρόδο της Υεμένης.
τ.128

Ο ΡΟΥΜΠΙΝΕΝΙΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ
Ένα άγνωστο κεφάλαιο της περιπέτειας του Ερμητισμού.
τ.129

PICATRIX
Η ΤΑΛΙΣΜΑΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΕΡΜΗ
Λεπτομερής σχολιασμός της διήγησης που περιέχεται στο μαγικό γριμόριο Picatrix για την πόλη που ίδρυσε στην Αίγυπτο ο Ερμής ο Τρισμέγιστος. Παρουσιάζεται σε μετάφραση το πρωτότυπο αραβικό κείμενο και αντιπαραβάλλεται προς την γνωστή μεσαιωνική λατινική μετάφραση, με στόχο να εξεταστούν οι σημαντικές διαφορές και παρανοήσεις αυτής της τελευταίας, καθώς και της σύγχρονης αγγλικής μετάφρασης του λατινικού κειμένου.
Το τελευταίο υποκεφάλαιο ασχολείται με τον ρόλο του χρώματος στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τις μαγικές καταβολές της τετραχρωμίας και την «αλχημεία των τόπων», με ιδιαίτερη αναφορά στα Θεόχτιστα του Άρη Κωνσταντινίδη.
τ. 134

Ο παράξενος κόσμος των αλχημιστών
Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΙΡΑΝ
Εισαγωγή, μετάφραση και σχολιασμός του Προλόγου από το βιβλίο Le meraviglie della natura. Introduzione allalchimia (Τα θαύματα της φύσης. Εισαγωγή στην αλχημεία) του Elémire Zolla.
τ. 135

ΚΟΣΜΟΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Εισαγωγή και μετάφραση της ομιλίας του Paolo Lucarelli στο Συνέδριο Canseliet.
τ.137

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ – ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΤΡΙΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ
Το άρθρο αυτό επικεντρώνεται στο Liber de Radiis (Βιβλίο των Ακτίνων) του Αλ-Κίντι, σημείο αναφοράς σε ένα ορισμένο παρακλάδι της Αλχημείας το οποίο παραμένει εντελώς άγνωστο μέχρι σήμερα και για το οποίο ελάχιστα έχουν γραφτεί.
Παράλληλα, αποσαφηνίζονται μερικές ευρέως διαδεδομένες παρανοήσεις γύρω από την Αλχημεία και τον Ερμητισμό, ενώ ένα υποκεφάλαιο αφιερώνεται στην αρχαϊκή φυσική θρησκεία και ειδικότερα στον Ταοϊσμό. 
τ.139


ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΟΥ
Οι απαρχές του πολιτισμού και η προϊστορία της Αλχημείας – Μια εισαγωγή στις μαγικο-θρησκευτικές παραδόσεις: 1) Θρησκευτικές, μαγικές και μαγικο-θρησκευτικές παραδόσεις, 2) Οι πόλεμοι με τις μαγικές παραδόσεις, 3) Από την ιερή μεταλλουργία στην αλχημεία

«…Η καθεστηκυία τάξη των μάγων δεν μπορεί παρά να υπερασπίζεται την παλαιά τάξη των πραγμάτων, την τάξη που εξασφαλίζει την ανανέωση της μαγικής δύναμης σύμφωνα με το παλαιό τυπικό, σύμφωνα δηλαδή με έναν συμβολικό χάρτη πάνω στον οποίον η διαδοχή των μαγικών γενεών, η αλυσίδα της μαγικής δύναμης, έχει αποτυπώσει τις διεργασίες των μαγικών εγχειρημάτων. Αυτή τη δεδομένη διαμόρφωση της πραγματικότητας επιδιώκουν να την μεταβάλλουν οι φορείς της νέας κατάστασης, η οποία πολύ συχνά φανερώνεται ως αποκατάσταση (όταν για παράδειγμα η εμφάνιση των Δωριέων ερμηνεύεται στην αρχαιότητα ως επιστροφή του ηρωϊκού γένους των Ηρακλειδών). Αυτό συνεπάγεται ότι τα κανάλια μέσα στα οποία ρέει η μαγική δύναμη θα πρέπει να αλλάξουν πορεία. Ενώ μέχρι τότε, ο μαγικός πόλος λειτουργούσε ως ένας απολύτως διακριτός και αυτόνομος πόλος που διαιωνιζόταν χάρη σε αυτή την αυτονομία και στη δύναμη που απορρέει από τη μυστικότητα, καλείται τώρα σε μία πρωτόγνωρη στροφή, σε μία ανακατεύθυνση της δύναμής του προς τον «θρησκευτικό» πόλο, δηλαδή σε μία πρωτοφανή εξωτερίκευση της μαγικής δύναμης σε έργα. Η διάχυση αυτή της μαγικής δύναμης σε έργα δεν μπορεί παρά να συνεπάγεται και τη δημιουργία ενός νέου συμβολικού χάρτη πάνω στον οποίον θα αποτυπωθεί μία νέα διαμόρφωση της πραγματικότητας…» (απόσπασμα) 
τ. 141



ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ΟΥΡΑΝΟΥΧΟΣ ΑΡΚΑ
«…“Την ιστορία από την αρχή”, ακούστηκε μια φωνή απ’το πουθενά, κι εκείνη βγήκε από την κεντρική πύλη. Δεν του έριξε ούτε μια ματιά, αλλά του χαμογέλασε –και δεν ήταν το στόμα η πηγή αυτού του αδιόρατου χαμόγελου, αλλά ολόκληρο το πρόσωπο, και τότε εκείνος θυμήθηκε ότι το είχε ξαναδεί το πρόσωπο αυτό, φυλακισμένο πίσω από ένα τζάμι, στο Λούβρο, φυλακισμένο μέσα στην ίδια τη μορφή της Μόνα Λίζα. Ώστε αυτή ήταν! La Gioconda, “αυτή που παίζει”, ή “αυτή που είναι το Παίγνιο”, η φεύγουσα Αταλάντη» (απόσπασμα)
τ.119

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Οι Ονειρευτές της Αγκάρθα
«Σε διάφορες αρχαίες και μεσαιωνικές γεωγραφίες, η “Ινδία” σημαίνει την μακρινή Ανατολή, όπου η περιοχή του αόρατου Παραδείσου ξεκινάει. Η ιδέα είναι ότι αν πορευτείς προς την Ανατολή, αν γνωρίζεις πώς να προσανατολιστείς, θα προσεγγίσεις το όριο, τον τρομερό εκείνο τόπο όπου η γνωστή γεωγραφία υποχωρεί, σβήνει, και όπου τα φυσικά φαινόμενα –ένα σύννεφο άμμου, ομίχλη, χιόνι ή πάγος– αποκτούν έναν συμβολικό, δραματικό χαρακτήρα» (απόσπασμα)
τ.123


ΤΕΧΝΗ

ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΘΕΑΤΡΟ Paradise Now!
Αρτώ, Μέγιερχολντ, Γκροτόφσκι, Eugenio Barba, Anatoli Vassiliev, Θόδωρος Τερζόπουλος, Wooster Group, Robert Wilson, Carmelo Bene, Societas Raffaello Sanzio κ.α.
τ.106

Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΠΤΙΚΟ ΜΑΤΡΙΞ
τ.112

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ
Με αφορμή τον κινηματογράφο της Αντουανέττας Αγγελίδη.
τ.125