28.2.13

Κάθε πεπατημένη, όσο κι αν μοιάζει σταθερή...

Μια «παράφραση», εκδοχή του περίφημου πρώτου κεφαλαίου του Ταό Τε Κινγκ, με άλλα λόγια.

Κάθε πεπατημένη, όσο κι αν μοιάζει σταθερή,
αρχίζει κάπου και τελειώνει.
Κι οι λέξεις μοιάζουν σταθερές
όταν τις χρησιμοποιούμε σαν να είναι πράγματα
λέμε «Ουρανός», λέμε «Γη»
αλλά φαντάσου ότι μετράς το σύμπαν:
Πού θα σταματήσεις;
Πού θα αρχίσει και πού θα τελειώσει ο δρόμος σου;
Κι ωστόσο, είναι τα ίδια τα μέτρα που μας κάνουν το άμετρο.
Να προσηλώνεσαι στο άμετρο σημαίνει να παρακολουθείς 
τους αστερισμούς των πραγμάτων.
Να προσηλώνεσαι στα μέτρα σημαίνει να παρακολουθείς τις τροχιές τους.
Ίδιες οι κινήσεις,
άλλα τα μονοπάτια που διαγράφονται,
άλλοι οι αστερισμοί που σχηματίζονται.
Φαντάσου πως αυτά τα δύο είναι ένα.
Αυτό είναι το «διπλό αίνιγμα».
Πύλη χωρίς αντικλείδια: πύλη όλων των μυστηρίων.

Δημήτρης Τσουμάνης



Walter Valentini, Cielo, 2000, μικτή τεχνική σε ξύλο